Geregeld maak ik voor luit of theorbe liedbegeleidingen en uitwerkingen van een basso continuo.
Hieronder enkele resultaten; je mag ze downloaden en vrij, zonder bronvermelding, gebruiken.
Onderaan deze pagina staan de pdf-bestanden. Reacties welkom!
Aan het hof van Elizabeth I maakte Sir Walter Raleigh het roken van tabak populair, omdat het lekker was maar vooral ook enorm gezond. Daarover gaat Come Sirrah Jack Ho uit
de Ayeres or Phantasticke Spirites for Three Voices van Thomas Weelkes (1576-1623). Luister hoe de King's Singers het zingen en let en passant op hun vlotte truien.
Een prachtig lied over een onbereikbare geliefde, gevoelens waarvoor Claudio Monteverdi (1567-1643) zijn meest subtiele noten heeft gereserveerd: Si dolce è'l tormento. Voor tien- of achtkorige luit. Hier gezongen door Marco Beasley.
Een indrukwekkend en geniaal lied van Henry Purcell (1659-1695): An Evening Hymn, op een repeterende baslijn van vijf maten. Mijn uitwerking is voor een Engelse theorbe (in G met een geoctaveerd eerste koor) en getransponeerd naar F. Luister naar een intieme uitvoering door Michael Chance of naar de engelachtige stem van Emma Kirkby.
Nog zo iets moois van Purcell, ook op een "ground", en eveneens voor een Engelse theorbe uitgewerkt: By Beauteous Softness uit zijn verjaardagsode voor Queen Mary II. Je zal het maar als cadeautje krijgen! Hier prachtig gezongen door Daniel Taylor.
Wonderschoon is Canta la cicaletta (het krekeltje zingt) uit Quinto libre d'arie da cantarsi ad una voce con la spinetta van Stefano Landi (1590-1639). Hier door Marco Beasley met l'Arpeggiata. Landi geeft ook de akkoorden voor de barokgitaar, maar mijn uitwerking is voor een zevenkorige luit en getransponeerd van C naar Bes.
Een aanbidder, die nog geen succes heeft gehad, vraagt een vogeltje (Augellin): "Maak met de kracht van jouw lied, zoet en speels, haar hart een beetje barmhartig." Nog zo'n heerlijk liedje van Stefano Landi, ook voor een zevenkorige luit. Vast even horen wat Marco Beasley en l'Arpeggiata er van maken?
Het wordt tijd dat ik aandacht ga besteden aan vrouwelijke componisten uit de 17e eeuw. Eerst Barbara Strozzi (1619-1677) met een "lamento" op een "basso ostinato" waar Monteverdi en Purcell een buiging voor zouden hebben gemaakt: Che si può fare. Mijn uitwerking is voor een theorbe, maar kan met een paar eenvoudige aanpassingen (vanwege de octavering van het eerste koor) ook op een zeskorige luit worden gespeeld. Mariana Flores zingt dit klagelijke lied erg heftig, maar misschien heeft Strozzi het zo bedoeld.
Dan een andere beroemde zangeres en componiste. Niks "dochter van", maar een echte grootheid, geprezen door Monteverdi en gewild aan het hof van de Medici: Francesca Caccini (1587-1640). Al een paar jaar geleden heb ik Henriëtte van Rijn begeleid bij het kerstlied O che nuovo stupor. De uitwerking van de baslijn en het voor meerdere instrumenten gedachte ritornello is voor een zeven- of achtkorige luit. Luister naar Henriette Feith en David van Ooijen.
